ACI (Application Centric Infrastructure) یک راهکار SDN (Software-Defined Networking) برای شبکه‌بندی محوری برنامه است که به برنامه‌ها امکان می‌دهد درخواست‌های مورد نیاز خود را به زیرساخت شبکه ارسال کنند. در ACI، مرکز توجه اصلی برنامه‌ها قرار دارد و برنامه‌ها قادر خواهند بود به صورت مستقل از جزئیات فنی شبکه، تنظیمات و مدیریت خود را انجام دهند.
معماری ACI شامل سه مؤلفه اصلی است:
1 Application Policy Infrastructure Controller (APIC): APIC نقش کنترل‌کننده مرکزی در ACI را دارد. این کنترل‌کننده مسئول مدیریت و کنترل تمامی دستگاه‌ها و سرویس‌های شبکه است. APIC به برنامه‌ها اجازه می‌دهد درخواست‌های خود را از طریق API ها و واسط‌های برنامه‌نویسی ارسال کنند و تنظیمات مورد نیاز خود را اعمال کنند.
2 Spine Switches: Spine Switches یکی از لایه‌های شبکه ACI را تشکیل می‌دهند. این سوئیچ‌ها مسئول اتصال و ارتباط بین سایر عناصر شبکه می‌باشند. آن‌ها ترافیک بین سوئیچ‌های Leaf و بازوهای بیرونی را مدیریت می‌کنند.
3 Leaf Switches: Leaf Switches نیز به عنوان یکی از لایه‌های شبکه ACI عمل می‌کنند و اتصال بین دستگاه‌های پایانی (End Devices) و Spine Switches را فراهم می‌کنند. آن‌ها ترافیک بین دستگاه‌های پایانی را مدیریت کرده و تنظیمات سیاست‌ها را اعمال می‌کنند

مزایای ACI عبارتند از:
• مرکزیت مدیریت: ACI به مدیران شبکه امکان می‌دهد تمامی تنظیمات و سیاست‌های شبکه را از طریق یک کنترل‌کننده مرکزی (APIC) مدیریت کنند و از تنظیمات تک تک دستگاه‌ها صرف نظر کنند.
• امنیت قوی: ACI امکان اعمال سیاست‌های امنیتی بر اساس نیازهای برنامه‌ها را فراهم می‌کند و از تمامی اجزای شبکه تا پایانی اعمال می‌شود.
• انعطاف‌پذیری: ACI به برنامه‌ها اجازه می‌دهد تا به صورت مستقل و مستقیم تنظیمات و خدمات مورد نیاز خود را اعمال کنند و بدون وابستگی به توپولوژی یا زیرساخت شبکه عمل کنند.
• بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها: ACI از تکنولوژی‌های مدیریت ترافیک و توزیع بار استفاده می‌کند که به بهره‌وری بیشتر در استفاده از باند پهن و کاهش هزینه‌ها منجر می‌شود.